دیروز از تجریش به خانه می رفتم . کرایه 600 تومان است. راننده بد اخم از اول گفت پول خرد ندارم . مسافری در بین راه پیاده شد و هفتصد تومان (یک اسکناس پانصدی و یک اسکناس دویستی) به راننده دادو خیلی محترمانه گفت صدتومان باقی مانده ارزش پس دادن ندارد و خدا حافظی کرد. این کار مرا یاد یک آگهی انداخت: چندی پیش در دیوارهای محله آگهی درگذشت بنده خدایی توجهم را جلب کرد. مرحوم صدتومنی گودرزی! آری زمانی صد تومان چنان ارزشمند بوده که برای نشان دادن گرانقدر بودن دخترشان نامش را صدتومنی می گذاشتند. کوچه صدتومنی محله امیریه و کوچه صدتومنی های ته خیابان در مشهد هم تا سال ها حکایت از تجمع پول داران در آن کوچه ها می کرد و اکنون ارزش پس دادن هم ندارد!