یک دیدگاه دربارهٔ «غائله شیراز»

1. سلام جناب آقای خسروی نمیدونم بگم خوشحالم یا دلم گرفته؟
   امروز سری به اینترنت زدم
   بی هوا اسم یکی از دوستان دانشگاهم به ذهنم رسید و اسمشو جستجو کردم که اومد فلانی میگه…..
   باز کردمو دیدم …ای دل غافل ما یک استاد عزیزی داشتیم که یک سایتی به ما معرفی کرده بودند هرازگاهی سری به این سایت میزدیم اسم دوست من هم جزو کسانی بود که برای مطالب شما نظر گذاشته بود با دیدن اسمتون همه اون روزها و ساعت ها و لحظه های دانشگاه از جلوی چشمم رد شد واقعا
   چقدر زود دیر می شود
   اصلا نمیدونم اینایی که مینویسم رو می خونید یا نه اما برای دل خودم هم که شده می نویسم
   خیلی از اون سال ها گذشته اون موقع یک دانشجوی شیطون بودم و الان….
   خیلی دلم برای دوستان دانشگاه و خود دانشگاه و صد البته برای استادهامون تنگ شده ..
   یادش بخیر روزهایی که مثل آهو توی گل گیر میکردیم
   یادش بخیر روزهایی که مثل آهو به وایت بورد نگاه میکردیم و سوالاتون بی جواب می موند و از ترس نمره منفی سرهامون رو مینداختیم پایین که مبادا بعد از ارائه بچه ها مورد سوال قرار بگیریم
   یادش بخیر تکالیف های انجام نداده و ترس از استاد مهربونمون ک همیشه انشاالله سالم باشند
   وای خدا یادش بخیر ساعت 3 تا 5 بعد از غذای چلو کباب با ماست دانشکده و خمیازه های پی در پی و
   حاضرم بیست سال از عمرم رو بدم تا برگردم به چند روز از اون روزها
   دلم تنگه خیلی دلم تنگه
   سلام من دلتنگ رو به دانشکده پیراپزشکی برسونید
   ببخشید که وقتتون رو گرفتم استاد همیشه استاد

   پاسخ ↓

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.