می گویند،حقیقت آینه ای بودکه ازدستان خداوندبه زمین افتادشکست وهرتکه اش به کسی رسیدوهرکسی پنداشت که تمام حقیقت نزدخودش است!روزهایی که بامحبت کنارهم جمع شویم،تکه های آینه دوباره کنارهم قرارمی گیرندوحقیقت رخ می نماید.زیباترین منش آدمی محبت اوست.