تابلویی که خالقش 40 میلیون نفر بودند!

کشور ما در منطقه  خظرخیزی واقع است. در غربش کشوری  است که  سال هاست گرفتار فتنه و آشوب و اشغال  و انفجار انتحاری است. در اثر همین آشوبها بود که منابع موجود در کتابخانه ملی و موزه غنی آن  غارت شد.در شرقش کشوری است که زیر سایه ناتو توانسته است برجای بماند .هنوز آثار بد مستی طالبان که در شکل به رگبار بستن کتابهای فارسی ظاهر شده بر پیکر کتابخانه دانشکاه کابل دیده می شود. در جنوبش شیخکهایی حاکمند که بعضا حتی رانندگی زنان را بر نمی تابند تاچه رسد  به شرکت آنان در انتخابات. در شمالش کشورهای از کمونیسم رسته ای هستند که هنوز راه رفتن بی اتکا به برادر بزرگ را نیاموخته اند. در این میانه  ملتی بزرگ با تکیه بر پشتوانه فرهنگی گرانسنگ خود  عظمتی را خلق کرد که در حد و اندازه این منطقه پر آشوب نبود. ملت بزرگ ما تا ساعت 22 بعدازظهر جمعه 22 خرداد تابلوی بسیار زیبا و بی بدیلی را خلق کردند. تصویری که بیانگر تحمل ، مدارا، شفقت و شعور اجتماعی بالای آنان است. نمایشی از بلوغ سیاسی و اجتماعی که بی هیچ تردیدی در خاورمیانه تا کنون رویت نشده است.میلیون ها نفر با علائق و سلائق متفاوت در خیابانها مهربانانه حضور یافتند ، در بحث ها  حتی بیش از کاندیداها یکدیگر را تحمل  کردند و با لبخند از کنار یکدیگر گذشتند. اما افسوس و صد افسوس که این تابلوی زیبا که می رفت پهلو به ناب ترینهایش در عالم بزند خوش درخشید ولی دولت مستعجل بود!. شنبه که از خواب برخاستیم با ناباوری دیدیم که چگونه با بی هنری تمام آن تابلویی که 40 میلیون نفر با زیبایی تمام خلق کرده بودند با سوء مدیریت به فجیع ترین شکلی مخدوش شد و دوباره فرصتی بی بدیل که می توانست قدرت ملت مارا در موازنه قوای منطقه ای و جهانی صد چندان کند تبدیل به تهدید شد. از صحنه هایی که این دو روزه دیده ام به شدت آزرده ام.هیچ انسان منصفی فارغ از اینکه روند انتخابات را مخدوش بداند ویا آن را سالم بخواند نمی تواند مدافع این بی هنری و بی معرفتی باشد.

+ نوشته شده در  یکشنبه بیست و چهارم خرداد 1388ساعت 23:37