کلام نغز
امشب به مناسبت شب بیست و یکم ماه رمضان نهج البلاغه را ورق می زدم. به این کلام نغز برخوردم که در هر فصل از زندگی معنای نوینی برایم داشته است. حیفم امد که این سخن ارزشمند را شما هم نبینید.
الناس ثلاثه:فعالم رباني و متعلم علي سبيل نجاه و همج رعاع اتباع كلَّ ناعق يميلون مع كل ريح، لَم يستضيئوا بنور العلم و لم يلجاؤا الي رُكن وثيق
علی ع انسانها را در سه گروه تقسیم می کند. بلاشک هر یک از ما باید در یک گروه قرار گیریم:
دانشمندان خدایی دانشجویان راه رهایی و پشههاي سرگردان و درهم غلتان كه به پيروي هر بانگي و با وزش هر بادي به سَمتي متمايل ميگردند، كساني كه از فروغ علم بيبهرهاند و به پايگاه مستحكم و استواري پناه نياوردهاند.
شاید اطلاق “عالم ربانی” در حصر معصومان و نادر افرادی باشد که کمیابند و در این دوران نایاب.ما انسانهای معمولی دو راه بیشتر نداریم: یا دانشجوی راه نجات باشیم یعنی با کسب آگاهی و علم راه رهایی و نجات را بیابیم و یا همچون مگسان سرگردان هر روز بادی متمایلمان کند و یا صدایی مجذوبمان گرداند.به راستی ما خود را در کدام گروه قرار می دهیم؟