بین التعطیلین!

شاخص

این داستان تعطیلی  بین التعطیلین هم چنان جایگاهی پیدا کرده است که آهسته آهسته شاید جنبه قانونی هم پیدا کند. امسال عملا تعطیلی عید 17 روز شده است. بحمدالله  به نظر می رسد ما  کل سالمان بین دو تعطیلی واقع شده است. اول تا سوم و چهارم فروردین که تعطیل رسمی است پس سال را  با تعطیلات آغاز می کنیم  . اقلا 29 اسفند نیز تعطیل رسمی است . پس با تعطیل رسمی هم سال را به پایان می بریم لذا کل سال بین التعطیلین است!!!

مراکز آموزشی که تقویم ویژه خود را دارند .

سه ماه خالص ! تابستان ،این خلوص برای بعضی مراکز آموزشی تا چهار ماه هم قابل گسترش است

تعطیلات میان ترم ،

تعطیلات قبل از امتحانات  ،

به پیشواز رفتن تعطیلات – از 20 و در نهایت از 25 اسفند همه دانشگاه ها تعطیل شده اند—

به  بدرقه رفتن تعطیلات ،

تعطیلات ویژه – قطع گاز و برق و آب و سرمای شدید هوا و…—

و تعطیلات رسمی که از این منظر هم جزو رکورد داران جهانیم.

تحقیقات مرکز پژوهش مجلس نشان می دهد که میزان کارایی بعد از تعطیلات افت می کند . ظاهرا مقداری طول می کشد تا موتورشان داغ شود.از سوی دیگر بر اساس پژوهشهای انجام شده تعطیل کردن هر یک روز، حدود چهار هزار میلیارد ریال به اقتصاد ملی آسیب وارد می‌کند و حدود 1400 میلیارد ریال از درآمدهای دولت کاسته می شود. محاسبه بفرمایید سالانه به چه میزان این تعطیلات برای جامعه هزینه دارد.

آیا با این شیوه ، دستیابی به توسعه ای متوازن در دنیای پر سرعت کنونی میسر است؟آیا رانتیر بودن ،جامعه را به لختی و سکون وا نداشته است؟و… آیا واقعا وقت آن نرسیده است  که در این زمینه اقدامی اساسی صورت پذیرد؟

فروردین 87 وبلاگ گفتگو

چاپلوسی و تملق همچون یک روش!

شاخص

در روزهای پایانی اسفند بر حسب روال معمول ومعهود کارها در ادارات عملا  تعطیل است. در همان روزها با تاکید و اصرار برای شرکت  در جلسه ای مشورتی دعوت شدم. با توجه به موضوع و شانیت و زمان  تعیین شده انتظارو امید ویژه ای از آن جلسه در ذهنم پدید آمد . با خود گفتم که سال را با جلسه پویا در تفکر و نقد پذیر و خلاق به پایان خواهم برد. جلسه آغاز شد. از همان ابتدا آقایی که بعدا او را معرفی کردند ، هرچه می گفت اکثریت تایید می کردند . اگر نطق می فرمود که مثلا از مخلوط کردن آب با خاک گل پدید می آید ؛ کثیری از عقلای حاضر چنان مجدانه این کشف را تایید می کردند که گویی در عمرشان نه آب دیده اند نه گل و نه صاحب آب و گلند. وقتی هم بحث به زمینه های تخصصی رسید چنان اظهاراتی بیان می شد و مورد تایید قرار می گرفت که مرحوم رانگاناتان و دیویی در قبر می لرزیدند . بعضی متخصصان حاضر هم چنان با احتیاط و شرم! مطالبشان را بیان می فرمودند که گویی دارند در اباحیت هرزه نگاری سخن می گویند!و در انتها نیز تسلیم نظرات غیر تخصصی می شدند. امیدم نا امید شد. همان سبک و سیاق بیشتر جلسات نیز بر این جلسه حاکم بود.

در پایان جلسه از یکی از شرکت کنندگان آشنا پرسیدم که چرا بعضی مهملات را تصدیق می کردید. فرمودند: کل بودجه پروژه ها در کف با کفایت همان آقایی است که گل را اختراع  فرمودند و… نیازی به ذکر نبود که این آشنا هم دل در گرو چند پروژه دارد و وصل یار می جوید و رضایت دلدار می طلبد. حق و تخصص و مصلحت عامه نیز باید بسمل این دلدادگی شود. زمانی رومن رولان گفته بود که :به نظر من، رياكاري در برابر خويشتن، يكي از بزرگترين كاستي‌هاي دوران ماست و چه بسيار نمونه‌ها که همه ميدان انديشه و احساس را آكنده‌ است! رياكاري در زندگاني، در هنر، در عشق و در آزادي، همه جا رايج شده است .با تاسف بسیار باید گفت که این شیوه از تملق و چاپلوسی و ریا از خویشتنمان عبور کرده و چنان در جامعه ما جا افتاده است که به عنوان یک روش به کار می رود.  بیش از سه دهه تجربه من بیانگر آن است که این رذائل به عنوان یک روش در سلسله مراتب سازمانی به کار می رود و بالا دستی ها هم یا بدان پاداش می دهند و یا اقلا با سکوت موید آن می شوند. حتی اگر در جلسه یا سازمانی کسی از این روش استفاده نکند سرکش و یاغی لقب گرفته و عملا کنار گذاشته می شود.با آنکه آموزه های مذهبی ما امر می کند که بر صورت مداحان و چاپلوسان خاک بپاشید اما در این سی سال بسیار به ندرت دیده ام که با مجیز گویی و چاپلوسی ، رئیسی نیشش تا بنا گوش باز نشده ویا خدای نکرده مرئوسی را برای تملق و مداحیگری توبیخ کرده باشد. اگر چنین شود و رئیس خود را بی نیاز ازین ریاها و چاپلوسی ها و رشوه های کلامی بداند و در مقابل آن ها عکس العمل بایسته ای نشان دهد مسلما ریشه این عادت خشک خواهد شد به قول کمال خجندی:

ز هوا داری ما و تو چو مستغنی است یار                                ای رقیب این  چاپلوسی و لوندی تا به کی؟

ترافیک و مستی

 به نظر می رسد این روزها تورم موجود در ایران و جهان دامن ترافیک تهران هم گرفته است. واقعا شلوغی نفس گیر شده است. روز پنج شنبه پس از دوساعت تدریس در کتابخانه  ، سرخوش از خلوت تر بودن خیابانها عازم جلسه کاری بودم. در ضلع شرقی بلوار کتابخانه راه عبور بسته بود . دو مراجعه کننده فرهیخته به کتابخانه دست به یقه بودند و الفلظ چارواداری و بلکه چهارپاداری رد و بدل می فرمودند.مجبور شدم برای خاتمه دادن به قضیه پیاده شوم. اتو مبیل جلویی برای پیدا کردن جای پارک دنده عقب می آمده اتومبیل دوم پنجاه متری هم با او همراهی می کند . وفتی می بیند فاصله بیشتری را باید با دنده عقب برود استنکاف می کند. راننده اولی که سعی می کرد با مداخله فرد سوم خود را خیلی با فرهنگ نشان دهد می گفت: ما اصلا گذشت نداریم و به حقوق هم احترام نمی گذاریم. وقتی به او یاداوری کردم در جاییکه یک ماشین با احتیاط عبور می کند شما با دنده عقب گرفتن حق را رعایت نکرده اید . برآشفت که معنای حق در این دیار دگرگونه است ! خلاصه با تحکم راه باز شد . یاد مطلبی افتادم که جند روز پیش یکی از دوستان با ایمیل برایم ارسال کرده بود: یک ایرانی در فرانسه مشغول رانندگی در اتوبان بوده و ناگهان متوجه می شود که خروجی مورد نظرش را رد کرده است.  به عادت دیرینه  می ایستد و با دنده عقب،به سمت خروجی حرکت می کند. در همان لحظه با اتومبیل دیگری تصادف می کند. پلیس می آید.  اول با راننده ی فرانسوی صحبت میکند. بعد به سراغ  راننده ایرانی می آید و می گوید:   ما باید این آقا را بازداشت کنیم،ایشان آنقدر مست است که فکر میکند شما داشتید دنده عقب می آمدید!؟ فکر می کنم صبح تا شب همه ما مستیم که شاهد صحنه های دنده عقب در بزرگره ها ، عبور از ورود ممنوع ها چراغ قرمزها  و … هستیم. تخلفاتی که  نمی تواند به عقل هیچ شهروند جامعه اطلاعاتی و معرفتی  راه پیدا  کند. به نظر می رسد :          گر حکم شود که مست گیرند    در شهر “ما” هرآنکه هست گیرند.

تابلویی که خالقش 40 میلیون نفر بودند!

تابلویی که خالقش 40 میلیون نفر بودند!

کشور ما در منطقه  خظرخیزی واقع است. در غربش کشوری  است که  سال هاست گرفتار فتنه و آشوب و اشغال  و انفجار انتحاری است. در اثر همین آشوبها بود که منابع موجود در کتابخانه ملی و موزه غنی آن  غارت شد.در شرقش کشوری است که زیر سایه ناتو توانسته است برجای بماند .هنوز آثار بد مستی طالبان که در شکل به رگبار بستن کتابهای فارسی ظاهر شده بر پیکر کتابخانه دانشکاه کابل دیده می شود. در جنوبش شیخکهایی حاکمند که بعضا حتی رانندگی زنان را بر نمی تابند تاچه رسد  به شرکت آنان در انتخابات. در شمالش کشورهای از کمونیسم رسته ای هستند که هنوز راه رفتن بی اتکا به برادر بزرگ را نیاموخته اند. در این میانه  ملتی بزرگ با تکیه بر پشتوانه فرهنگی گرانسنگ خود  عظمتی را خلق کرد که در حد و اندازه این منطقه پر آشوب نبود. ملت بزرگ ما تا ساعت 22 بعدازظهر جمعه 22 خرداد تابلوی بسیار زیبا و بی بدیلی را خلق کردند. تصویری که بیانگر تحمل ، مدارا، شفقت و شعور اجتماعی بالای آنان است. نمایشی از بلوغ سیاسی و اجتماعی که بی هیچ تردیدی در خاورمیانه تا کنون رویت نشده است.میلیون ها نفر با علائق و سلائق متفاوت در خیابانها مهربانانه حضور یافتند ، در بحث ها  حتی بیش از کاندیداها یکدیگر را تحمل  کردند و با لبخند از کنار یکدیگر گذشتند. اما افسوس و صد افسوس که این تابلوی زیبا که می رفت پهلو به ناب ترینهایش در عالم بزند خوش درخشید ولی دولت مستعجل بود!. شنبه که از خواب برخاستیم با ناباوری دیدیم که چگونه با بی هنری تمام آن تابلویی که 40 میلیون نفر با زیبایی تمام خلق کرده بودند با سوء مدیریت به فجیع ترین شکلی مخدوش شد و دوباره فرصتی بی بدیل که می توانست قدرت ملت مارا در موازنه قوای منطقه ای و جهانی صد چندان کند تبدیل به تهدید شد. از صحنه هایی که این دو روزه دیده ام به شدت آزرده ام.هیچ انسان منصفی فارغ از اینکه روند انتخابات را مخدوش بداند ویا آن را سالم بخواند نمی تواند مدافع این بی هنری و بی معرفتی باشد.

+ نوشته شده در  یکشنبه بیست و چهارم خرداد 1388ساعت 23:37

ابعاد اخلاقی جامعه اطلاعاتی

چند سالی است که عضو کمیته اطلاع رسانی یونسکو هستم اخیرا مجموعه نامه هایی را دریافت داشتم که از آن میان بیانیه هانوی را برایتان بازنویسی می کنم. در ۱۴ مارس سال جاری میلادی جلسه ای در باره ابعاد اخلاقی جامعه اطلاعاتی در هانوی تشکیل شد. بیانیه انتهایی این اجلاس که ظاهرا از سوی یونسکو تشکیل شده برای ما کتابداران می تواند مفید و حساسیت برانگیز باشد.

بیانیة هانوی درخصوص ابعاد اخلاقی جامعة اطلاعاتی

شرکت‌کنندگان در اولین اجلاس منطقه‌ای آسیا – اقیانوسیه در زمینة ابعاد اخلاقی جامعه اطلاعاتی در مورد مجموعه‌ای از اولویتها برای منطقه اتفاق‌نظر دارند.

در مورد موضوع اول کنفرانس که به مسئله دسترسی جهانی به اطلاعات اختصاص یافته است:اولاً: همه کشورهای منطقه را ترغیب می‌نمائیم به رعایت این نکته که به تلاشهای خود در جهت کاهش شکاف دیجیتال ادامه دهند، زیرا ضروری است که کلیه شهروندان در هر کشوری به طور یکسان در فواید

انقلاب اطلاعاتی سهیم باشند.

ثانیا: ما به اهمیت ترویج سواد اطلاعاتی و رسانه‌ای در بین کلیه شهروندان واقفیم تا به این وسیله هر فرد بتواند از اطلاعات موجود استفاده نماید.

ثالثاً: ما معتقدیم که چند زبانگی در رسانه‌های جدید بایستی ترویج شود به طوری که همگان برخوردار از مزایای جامعه اطلاعاتی باشند.

رابعاً: ما مصر بر آن هستیم که شناخت ابعاد اخلاقی جامعه اطلاعاتی در تمام برنامه‌های آموزشی رسمی و غیررسمی در منطقه بایستی پیش‌بینی گردد.

خامساً: ما بر ضرورت (تدوین) و ترویج رویکردی با مشارکت کلیه ذینفعان در مورد کاربرد و به کارگیری فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی برای توسعه با هدف رفع نیازهای جوامع توافق داریم.

ثادثاً: گسترش عرصه عمومی اطلاعات را از لحاظ کمی و کیفی ترویج می‌نمائیم. ما خواهان برقراری تعادل بین حقوق مالکیت معنوی و حق کاربران در دسترسی به اطلاعات عرصه عمومی به ویژه اطلاعات انتشاریافته توسط بخش دولتی می‌باشیم.

درخصوص موضوع دوم کنفرانس که به آزادی بیان اختصاص یافته است:

اولاً: ما ضمن به رسمیت شناختن حاکمیت تک تک کشورها (دولت – ملتها) بر تعهد آنان به پایبندی به معاهدات و پیمانهای بین‌المللی برای ایجاد جامعه‌ای دانش محور و فراگیر تأکید می‌کنیم.

ثانیاً: ما کلیه کشورهای منطقه را به ارتقا و گسترش آزادی بیان و آزادی اطلاعات تشویق می‌نمائیم. زیرا این آزادی نه تنها فی نفسه دارای ارزش است، بلکه در تأمین سایر حقوق انسانی همچون دسترسی به آموزش، حفظ شرافت انسانی و آزادی مذهب و غیره نیز مؤثر است.

ثالثاً: ما پیشنهاد می‌کنیم که کشورهای منطقه ایجاد الگوهای ارتباطی دیگری را مانند الگوهای ارتباطی مستقل و محلی به عنوان مکملی بر روشهای موجود به منظور ترویج تبادل آزادی اطلاعات به کار گیرند.

رابعاً: ما پژوهشهای بیشتر و همکاریهای بین‌المللی، در ارتباط با آزادی بیان و نحوه همکاری سودمند کشورها در جهت تبادل اطلاعات و افکار را تشویق می‌نمائیم.

با توجه به مضمون سوم کنفرانس که به حریم خصوصی و مراقبت از آن متمرکز است:

اولاً: ما بر این باور هستیم که برداشتهای متفاوتی از حریم خصوصی فرد مابین دولت – ملتها و فرهنگهای متفاوت منطقه وجود دارند و ضمناً معتقدیم که حفاظت از حریم اشخاص و امنیت آنان، بیانگر نوعی ارزش مطلوب بین‌المللی می‌باشد.

ثانیاً: ما معتقدیم که همه شرکای ذینفع بایستی نسبت به موضوعات مرتبط با حریم خصوصی و حفاظت از اطلاعات شخصی آموزش دیده و مسئولیت شناس باشند.

ثالثاً: ما مصرانه خواهان آن هستیم که دولت – ملتها مجموعه قواعد حقوقی مرتبط با احترام به اطلاعات شخصی و حریم خصوصی هر فرد را براساس شرایط داخلی هر کشور در چارچوب قواعد بین‌المللی وضع نمایند.

رابعاً: ما حامی تلاشهای جهانی برای مقابله با جرایم رایانه‌ای همچون پورنوگرافی کودکان، انتشار هرزنامه‌ها، … و رفتارهای غیراخلاقی هستیم.

مترجم: فرح جایدرپور

+ نوشته شده در  دوشنبه بیست و هفتم خرداد 1387ساعت 7:52  توسط فریبرز خسروی

انقلاب اطلاعاتی سهیم باشند.

ثانیا: ما به اهمیت ترویج سواد اطلاعاتی و رسانه‌ای در بین کلیه شهروندان واقفیم تا به این وسیله هر فرد بتواند از اطلاعات موجود استفاده نماید.

ثالثاً: ما معتقدیم که چند زبانگی در رسانه‌های جدید بایستی ترویج شود به طوری که همگان برخوردار از مزایای جامعه اطلاعاتی باشند.

رابعاً: ما مصر بر آن هستیم که شناخت ابعاد اخلاقی جامعه اطلاعاتی در تمام برنامه‌های آموزشی رسمی و غیررسمی در منطقه بایستی پیش‌بینی گردد.

خامساً: ما بر ضرورت (تدوین) و ترویج رویکردی با مشارکت کلیه ذینفعان در مورد کاربرد و به کارگیری فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی برای توسعه با هدف رفع نیازهای جوامع توافق داریم.

ثادثاً: گسترش عرصه عمومی اطلاعات را از لحاظ کمی و کیفی ترویج می‌نمائیم. ما خواهان برقراری تعادل بین حقوق مالکیت معنوی و حق کاربران در دسترسی به اطلاعات عرصه عمومی به ویژه اطلاعات انتشاریافته توسط بخش دولتی می‌باشیم.

درخصوص موضوع دوم کنفرانس که به آزادی بیان اختصاص یافته است:

اولاً: ما ضمن به رسمیت شناختن حاکمیت تک تک کشورها (دولت – ملتها) بر تعهد آنان به پایبندی به معاهدات و پیمانهای بین‌المللی برای ایجاد جامعه‌ای دانش محور و فراگیر تأکید می‌کنیم.

ثانیاً: ما کلیه کشورهای منطقه را به ارتقا و گسترش آزادی بیان و آزادی اطلاعات تشویق می‌نمائیم. زیرا این آزادی نه تنها فی نفسه دارای ارزش است، بلکه در تأمین سایر حقوق انسانی همچون دسترسی به آموزش، حفظ شرافت انسانی و آزادی مذهب و غیره نیز مؤثر است.

ثالثاً: ما پیشنهاد می‌کنیم که کشورهای منطقه ایجاد الگوهای ارتباطی دیگری را مانند الگوهای ارتباطی مستقل و محلی به عنوان مکملی بر روشهای موجود به منظور ترویج تبادل آزادی اطلاعات به کار گیرند.

رابعاً: ما پژوهشهای بیشتر و همکاریهای بین‌المللی، در ارتباط با آزادی بیان و نحوه همکاری سودمند کشورها در جهت تبادل اطلاعات و افکار را تشویق می‌نمائیم.

با توجه به مضمون سوم کنفرانس که به حریم خصوصی و مراقبت از آن متمرکز است:

اولاً: ما بر این باور هستیم که برداشتهای متفاوتی از حریم خصوصی فرد مابین دولت – ملتها و فرهنگهای متفاوت منطقه وجود دارند و ضمناً معتقدیم که حفاظت از حریم اشخاص و امنیت آنان، بیانگر نوعی ارزش مطلوب بین‌المللی می‌باشد.

ثانیاً: ما معتقدیم که همه شرکای ذینفع بایستی نسبت به موضوعات مرتبط با حریم خصوصی و حفاظت از اطلاعات شخصی آموزش دیده و مسئولیت شناس باشند.

ثالثاً: ما مصرانه خواهان آن هستیم که دولت – ملتها مجموعه قواعد حقوقی مرتبط با احترام به اطلاعات شخصی و حریم خصوصی هر فرد را براساس شرایط داخلی هر کشور در چارچوب قواعد بین‌المللی وضع نمایند.

رابعاً: ما حامی تلاشهای جهانی برای مقابله با جرایم رایانه‌ای همچون پورنوگرافی کودکان، انتشار هرزنامه‌ها، … و رفتارهای غیراخلاقی هستیم.

مترجم: فرح جایدرپور

+ نوشته شده در  دوشنبه بیست و هفتم خرداد 1387ساعت 7:52  توسط فریبرز خسروی   گفتگو