دیروز در باغ زیبای ارکیده کولالامپور محو تماشای گل های زیبایش بودم که کودکی با پستانکی در دهان ، بیشتر از گل های جذاب، توجهم را جلب کرد. چنان غرق بازی با آی پد خود بود که نه برق چند باره فلاش دوربین اصلا موجب کوچکترین عکس العملی در وی شد ونه توجهی به دوست یا خواهر هم سنش داشت !.
دیدن این صحنه این سوال را به ذهن متبادر می کند که آیا اصولا نسل آینده توجهی به باغ ارکیده های واقعی خواهد داشت یا غرق در ارکیده های مجازی خود خواهد شد و عشق ، محبت ، درخت و انسانیت برایش قالبی دیگر خواهد یافت ؟ البته آنچه را که تا کنون شاید بتوان مسلم پنداشت این است که تداوم دست نسل نو ،صفحه کلید و تداوم چشمش ، صفحه نمایشگر خواهد بود . گرچه طلیعه های مجازی شدن این دو هم آشکار شده است !
شايد اين نسل در تبلت و فبلت خود اركيده هايي به مراتب زيباتر از اركيده هايي كه ما مي بينيم، مي بيند
البته از وقت پستونك خوردنش گذشته.
این روزها بیشتر مادرها برای خلاصی از نق زدنهای مدام کودکان
اونا رو به وسایل مختلف از تلویزیون و سی دی و برنامه کودک و
هزار چیز سرگرم میکنند که باعث میشود بچه ها لذت بردن از دویدن
و شادی و بازی را درک نکنند و در عوض به این وسایل معتاد شوند
اقرار میکنم من هم گاهی اوقات از این مادرها میشوم
اما خستگی مفرط بعد از این سرگرمی به من ثابت کرده که کودک بازی
و خنده را بیشتر از این سرگرمی ها دوست دارد
هرگز گلهای ارکیده مجازی زیبایی واقعی را ندارند